Polarnicy nie mogli w to uwierzyć. Lisica, wyposażona w obrożę z nadajnikiem, w 76 dni przeszła 3500 km ze Svalbardu do Kanady. Oznacza to, że zwierzę pokonywało średnio 50 km dziennie. Niekiedy odległość dochodziła nawet do 160 km. Naukowcy monitorujący lisicę kilkukrotnie sprawdzali, czy na pewno mają dobre dane. Lisy polarne są znane ze swojej wytrzymałości i niezwykłych umiejętności przetrwania jednak taka podróż to coś absolutnie niezwykłego nawet jak na lisa. Ich dalekie migracje są zagadką od XIX w. Wtedy po raz pierwszy polarnicy zaobserwowali ich ślady na środku arktycznej, lodowej pustyni. Zdaniem naukowców, takie długie podróże służą populacji lisów, bo pozwalają na wymianę genów między dwiema oddalonymi od siebie grupami osobników. Do ich odbycia niezbędny jest lód morski. Wraz jego topnieniem z powodu ocieplenia klimatu, populacje lisów z Kanady i Norwegii zostaną rozdzielone.